Vleugels van de tijd

De tijd glipt mij door de vingers

de dagen zijn te kort

Ik ren en ren en ren

maar kan haar niet bijbenen

de tijd vliegt als een vogel

Ik probeer haar te grijpen

maar grijp alleen haar lege plek

Ik geef op

en vind rust in het weten

Elke vlucht vindt haar weg naar huis

alles komt op zijn pootjes terecht

Ik zal haar omarmen