Je hoeft je in Nederland maar drie keer op een dag om te kleden en als je geluk hebt minder. 's Ochtends gekleed in jurk loop ik de tuin in, heerlijk weer, blauwe lucht, zonnetje met in de verte
een wolkendek donkere wolken. Komen ze deze kant op of drijven ze juist weg? Buienradar meldt geen regen. Korte tijd daarna besluit ik de hond uit te gaan laten en op het moment dat ik de
voordeur uitstap is het weer omgeslagen, de blauwe lucht is veranderd in grijze wolken en de wind is harder gaan
waaien. De hond zet ik op 'hold' en spurt naar boven om iets warmers aan te trekken, een broek en vest. Volgende 'obstakel': wel of geen regenjas mee? Na wat getreuzel wel-niet-wel-niet, nog even
aan de andere kant van het huis naar de lucht kijken, besluit ik mijn regenjas mee te nemen en knoop hem om mijn middel. Krap twintig minuten later verdwijnen de wolken, is de hemel blauw en
schijnt de zon en is het warm. Waarom nam ik ook alweer een regenjas mee? (En kom alleen mensen tegen in korte broek zonder jas). Affijn thuis weer een verkleedpartij en doe ik mijn jurk weer
aan.
Voor de zoveelste keer neem ik mezelf voor om mezelf niet op te jutten door het weer (of buienradar die soms pieken regen laat zien die net zo snel verdwijnen als dat ze opkomen). Beter gezegt
door mijn angst om overvallen te worden door een regenbui als ik geen jas bij me heb. Het grappige is nu ik er zo over nadenk dat manlief helemaal geen last heeft van dit soort dingen. Ik zie hem
ook nooit een paar keer op een dag omkleden. Het ligt toch echt wel aan mezelf, al zou ik het liefst het weer de schuld geven. Lekker alles en iedereen de schuld geven behalve naar ons eigen
gedrag kijken, dat is helaas aan de orde van de dag. En het erge is dat mensen het vaak niet eens door hebben. Er zou dan een hoop ellende minder zijn in de wereld, maar dat is een ander verhaal.
Ik kan mij erover verbazen wat de mens (mij) zoal bezig houdt.