Het lot van een waterhoen

Heldere kraaloogjes keken me aan

waterhoentje kon niet meer op zijn pootjes staan

hem redden heb ik niet gedaan

want ik voelde de natuur moest haar gang gaan

ik legde hem zachtjes in het gras en bleef nog even staan

keek de situatie nog een keer goed aan

daarna liep ik er met pijn in mijn hart vandaan

om hem in stilte te laten gaan

de film zag ik nog een aantal keren aan me voorbij gaan

er viel een traan, een traan en nog een traan

hopend dat ik het juiste heb gedaan