Als ik met Cailean speel (onze jongste hond) dan vindt hij het fantastisch als hij het ventje, de leider is. Dagelijks loopt hij me uit te dagen met z'n speeltje en dan is het de bedoeling dat ik die NIET kan afpakken. Hij doet de knapste en raarste moves en slalomt rennend door het huis langs de bank, plantenbakken, stoelen, tafels en vooral om mij heen. Als hij kon praten zou hij zeggen 'pak me dan als je kan!' En reken maar dat hij slim en snel is. Ook als ik hem een nieuw bot geef is dit steevast ons ritueel en wil hij dat ik achter hem aan ren, waarna hij op het kleed neerploft. Ik mag zijn prooi aanraken en zelfs afpakken als ik zou willen, hij laat alles toe.
Ik stond zoals gebruikelijk Cooper en Cailean hun eten klaar te maken toen ik tot de ontdekking kwam dat Cailean niet naast me stond. Hee dat klopte niet! Deze obsessief op eten gefocuste hond staat steevast aan mijn zijde als ik eten klaarmaak en duwt dan een paar keer met zijn lange snuit tegen mijn been om mij te laten weten dat hij er staat (alsof hij niet opvalt met zijn grote lijf en dikke harige vacht). Ik kreeg al een flauw vermoeden wat er aan de hand was dus ik ging hem zoeken. En ja hoor daar stonden de boeven midden in de woonkamer, Cooper stond op een meter afstand schuin voor Cailean die er met geen mogelijkheid langs durfde, want dat zou hem een fikse vechtpartij opleveren. Cooper de goedheid zelve die alles van Cailean toelaat en accepteert is als het op eten aankomt de baas. Hij heeft voedingsnijd, dat betekent dat hij zijn etensbak of kluif verdedigt door agressie te vertonen. Bij hem hoef ik dan ook niet met mijn hand in de buurt van zijn voedingsbak te komen als hij aan het eten is. Als kind heb ik wel afgeleerd een hond te sarren voor de lol om te zien hoe ver ik kon gaan als hij iets verdedigde. We hadden vroeger en teckel die de handtas van mijn moeder verdedigde alsof zijn leven er vanaf hing, maar kleine Viv vond het nodig uit te testen hoever ze kon gaan. Het gevolg was een flinke beet in mijn hand en de reactie van moeders: dat is je eigen schuld, want ik heb je al zo vaak gewaarschuwd! Door Cooper en Cailean uit elkaar te halen met gevaar voor eigen leven😉 kon ik ze veilig naar hun etensplek begeleiden ver van elkaar vandaan.
Later speelde deze film nog een keer in mijn hoofd af en toen werd mij opeens iets duidelijk. Cailean delft altijd het onderspit bij Cooper maar bij mij kan hij natuurlijk wél veilig zijn stoere matcho gedrag tonen en laten zien dat hij baas is. Of ik er goed aan doe door in Hondenland niet de (juiste) roedelrol als leider op me te nemen dat weet ik niet. Maar dat kan me eerlijk gezegt ook niet zoveel schelen, want dat eigenwijze Vivje is er ook altijd nog en die geeft de voorkeur aan het plezier wat we eraan beleven. Honden kunnen obsessief eetgedrag vertonen, omdat ze afstammen van de wolven en hebben bepaald gedrag in hun DNA verankerd en dit is er één van. Dat wordt veroorzaakt door de natuurwet van de overleving van de sterkste. Onze honden vertonen dit gedrag dus ieder op hun eigen manier, prachtig om te ontdekken! Dat zet me aan het denken... wat is mijn plek in onze 'roedel' en hoe ga ik daarmee om? Wat is jouw rol thuis, op het werk en in je vriendenkring? Grom jij weleens? Ben je op de ene plek meer 'het baasje' dan op de andere plek? Hoe doe jij dat?
Dit is leuk om 'ns te onderzoeken. Spreekwoorden en uitdrukkingen met het woord hond kun je vinden op Hondenwoordenboek.nl
Ik wens je een fijne dag! 🐾