Gedachten spoken ongevraagd door je hoofd. Ze komen niet netjes vragen of je behoefte hebt aan hun aanwezigheid. Ze kunnen verstorend zijn en binnenkomen op momenten dat je er niet op zit te wachten. Irritant dus. Ik dacht rustig alleen buiten te wandelen maar dat bleek niet het geval. Ik raakte in gesprek met een stem (energie) zonder dat ik er erg in had. Het kan aangenaam zijn natuurlijk maar dat was het niet. Het was een negatieve zeur, eentje die ik al vaker gehoord heb en die ik het liefst de laan uit zou sturen. Nouja de straat in dit geval, want ik liep in een straat. Na een poosje ruzie met hem gemaakt te hebben, omdat hij niet weg wilde gaan, kreeg ik hem opeens door. Door mezelf de vraag te stellen wat voor gevoel geven deze gedachten mij? Wanneer heb ik dit soort gevoelens?
Ik zag mensen naar hun werk gaan. Keurig gekleed. Een dame liep langs me in haar sjieke wit gebloemde jurk op prachtige schoenen met hoge hakken. En ik zag mezelf in een eenvoudige jurk lopen en op sandalen. Geen mooie sandalen maar sandalen die lekker zitten (waar ik vroeger van dacht ze nooit te gaan kopen), waarop ik stevig op mijn voeten sta als ik de honden in toom moet houden (samen 64 kg). Haar haar zat prachtig en met mijn kapsel liep ik deze ochtend te stoeien. Zij ging vast naar haar collega’s en zou gezellig onder de mensen zijn en ik liep alleen. Zij hoort ergens bij en ik niet (vandaag). Iedereen die ik voorbij zag rijden op de fiets, auto of scooter gingen ergens naartoe. Ze voelden zich vast allemaal vrolijk en blij en gingen naar iets leuks waar ze zin in hadden. Ik ging nergens naartoe en alleen een blokje om. Wat gaat er allemaal in me om vroeg ik me af. En de woorden ‘afscheid nemen’ kwamen binnen bij het zien van de mensen die vertrokken en onderweg waren. Mensen die vertrekken gaan iets (nieuws) ondernemen waardoor hun gedachten afgeleid zijn. Denk bijvoorbeeld ook aan afscheid nemen van mensen die gaan verhuizen of van je kinderen die de deur uit gaan of hun eerste schooldag of als mensen die je lief hebt op vakantie gaan, voor achterblijvers kan dat even een leeg gevoel opleveren. Herken je dat? Zo'n soort gevoel had ik dus. Onzin natuurlijk!! Maar die gedachte tackelde ik nou eenmaal. En ja, er waren er meer. Gedachten kan het niks schelen of het de waarheid is of niet, ze maken daar geen verschil in. Omdat ik nu dacht te begrijpen wat er in mij omging, opende dit de deur voor de stem die mij weer met beide benen op mijn comfy sandalen op de grond zette.
En warempel toen ik richting huis liep betrapte ik me op positieve gedachten. Hoe fijn het is om geen haast te hebben. Gewoon no stress. De zon te voelen op mijn lichaam. Veel pensionado’s en andere mensen die (nog) niet weg moeten, die geen haast hebben komen gemiddeld na 8.45 uur uit hun holen en die hebben negen van de tien keer tijd om even een praatje te maken (valt mij altijd op). Wat ik heel fijn vond was toen ik het gehaaste volk voorbij zag stuiven, ik sommige mensen zag glimlachen toen ze naar mijn honden keken. Gewoon twee mooie grote beesten die andere mensen even een glimlach op hun gezicht bezorgden! Dat dus. Wat bij hun het gelukshormoon aanzette (want dat doen je hersenen als je verbinding maakt) en wie weet wat dat voor positieve invloed gehad heeft op hun dag zonder dat ze er erg in hebben. Dat is toch een mooie gedachte! Geluk kan je in jezelf vinden. Gedachten kunnen dan wel zonder je toestemming je leven binnen wandelen, als je je ervan bewust bent dan ben je ook in staat te kiezen voor positieve gedachten, die je een fijn gevoel geven. Daarom is het goed om er even bij stil te staan. Thuis ben ik een korte meditatie gaan doen, omdat ik helemaal geen zin had in wat ik doen moet. Daarna kwam dit verhaal wat geschreven wilde worden.... ook om me af te houden van datgene wat ik eigenlijk echt doen moet (daar is er weer één die ik ontmantel). OMG er is al zoveel gebeurd (in mijn hoofd) en dit is nog maar het begin van de dag en alweer het einde van de ochtend hahaha. Ik geniet ervan om te schrijven en... niet onbelangrijk, dat ik daar alle rust en tijd voor heb. Geen haast en no stress. Oké mooi mens de plicht roept, ik ga nu echt doen wat me te doen staat. En ik geef alle gedachten die mij hier vanaf willen houden en leukere dingen bedenken om te gaan doen geen kans meer nu, want dan ga ik in verzet en barricadeer ik die denkbeeldige deur met tafels, stoelen, boekenkasten en ander meubilair. Ik wens je een fijne dag toe!