Wat de wolk laat zien
Ik zit in de woonkamer, kopje koffie, het zonnetje schijnt naar binnen en de tuindeur staat open. Ik geniet in stilte. Ik hoor de klok tikken en dat vind ik altijd wel iets magisch hebben. Opeens word ik verstoord door een gedachte. Ik denk aan onze dochters die niet thuis zijn. Een woont op zichzelf en de andere twee zijn steeds vaker van huis. Het ene moment is het hier een drukte van jewelste en het andere moment is het stil. Ik bedenk me dat er een tijd aan gaat komen dat ze allemaal de deur uit zijn en het altijd zo stil zal zijn, nee erger nog blijven. Opeens komt het toch akelig dichtbij voel ik. Ik dacht lekker te genieten van de zon, koffie en rust maar merk dat deze stilte meer te betekenen heeft. Ik kan er niet omheen, ik word mij gewaar van het lege-nest-syndroom. Ik merk dat ik er de laatste tijd vaker aan denk en zo voelt dat dus, auw, ik moet ermee dealen. Dus vroeg ik me af hoe ga ik hier nu mee om? Ik schreef het hier op en maakte het zichtbaar voor mezelf.
Voordat ik bovenstaand stukje schreef zag dit wolkje (foto) in de lucht hangen en moest het fotograferen met mijn mobieltje. Ik wist niet waarom en vroeg me af wat het me te vertellen had. Ik zette de foto tegen het computerscherm en keek er een poos naar. Moest ik er iets in zien? Ik zag niks. Ik liet het staan, want ik wist dat ik die foto niet zomaar genomen had en nu heb ik het antwoord. De wolk lijkt er in zijn eentje te hangen maar hij hangt er samen met andere strepen-wolken die hem ondersteunen. Je denkt in je eentje te zijn en te zitten met bepaalde gedachten maar dat is niet zo. De wolk bestaat uit meerdere lagen, net als wij meerdere lagen bewustzijn hebben. En veel gedachten, de lucht staat symbool voor het denken. Steunend op het groen, de natuur. Moeder aarde weet prima wat we nodig hebben en zorgt voor ons.