Als je deze foto ziet (vanochtend genomen) krijg je toch lentekriebels? Ook mijn neus voelt soms
lentekriebels. Hatsjie, nee nee het is geen corona. Er zijn ook nog mensen die gewoon af en toe even moeten niezen. Maar pas op... een kuchje of een niesje en je wordt door je omgeving direct met
de Corona-blik aangekeken. Of het leidt soms zelfs tot een kleine discussie met mijn dochter die zich onveilig voelt. Heel af en toe knijp ik mijn neus dicht en hou ik mijn nies in...
of probeer ik soms buiten ongezien mijn zakdoek te
pakken bij een loopneus die ik elk jaar krijg door de frisse buitenlucht. Het zijn van die gewone dingen die ineens een andere lading gekregen hebben. Er gebeurt ongemerkt meer met ons dan we
denken......
In het begin van de Corona crisis toen ik buiten liep dacht ik 'Hee wat doen al die mensen opeens buiten
die ik anders nooit zie?' Het leek op een territorium gevoel, het sloeg natuurlijk helemaal nergens op. Maar ik had het wel.
Of als ik televisie kijk en ik zie mensen geen afstand van elkaar houden dan gaan mijn alarmbellen
rinkelen, alarmbellen waarvan ik het bestaan niet wist en die er dus ineens ook blijken te zijn. Dan mijmer ik 'Oh hoe is dat ook alweer om zo gewoon naast elkaar, aan elkaar en met elkaar te
leven?' Alsof het héél lang geleden is maar dat is het nog helemaal niet!
Op mijn werk in het verzorgingshuis kreeg het personeel verschillende keren bloemen van kwekers hier in
de buurt. Super attent. Grote bakken werden neergezet, je mocht ze zelf uitkiezen. De tweede keer toen ik met mijn bloemen thuis kwam en ik ze in een vaas wilde zetten kreeg ik er een naar gevoel
bij, afkeer. Er hing nu 'een luchtje' aan deze bloemen, de gedachte aan de oudere mensen die nu niet meer naar buiten mogen bijvoorbeeld. Ik zei tegen Don 'als ik nog is bloemen aangeboden krijg
dan neem ik ze niet meer aan'. Opeens zijn de Gerbra's voor mij bloemen met een Corona herinnering. Opgemerkt en ongemerkt gebeurt er zoveel met ons......
Ook het heerlijke fiets-gevoel is veranderd. Ik krijg soms de kriebels van mensen die te dicht langs me
fietsen of lopen. Op energetisch gebied voelt het voor mij als twee magneten die elkaar afstoten had ik zo bedacht.
In de tijd dat er wc papier gehamsterd werd kreeg ik ook een ander gevoel bij mijn billen afvegen. Ik had
last van het ojee-ik-moet-zuinig-aan-doen-anders-hebben-we-zo-geen-wc-papier-meer-gevoel. Het sloop er gewoon in! Ik merkte dit op toen ik een keer ergens anders naar de wc ging en mijn
ik-kan-weer- royaal-wc-papier-gebruiken-gevoel ineens opdook. Nooit gedacht dat ik zulke gevoelens ook had!😄 Tsja,
er gebeurt meer met ons dan we denken....... Zo, ik moest even mijn ei kwijt. Wat merk jij zoal op?
Ik wens iedereen fijne Paasdagen🐥