Gewoon even stilstaan bij....
Zucht... en dan gaan we weer... een volgende periode afsluiten! Soms heb ik er niet eens erg in maar als moeder ga je automatisch met je kind(eren) mee naar een nieuw tijdperk. Logisch ook. Dit keer is het eindexamen MAVO afgesloten, tenminste dat hopen we! Eerst maar zien, dan geloven. Het ene kind fietst er zo doorheen en het andere kind houdt je in spanning. Van deze laatste heb ik er hier twee van de drie rondlopen (lijken ze toch nog een beetje op hun moeder). Elke dag werd onze dochter opgehaald, vier jaar lang, door haar klasgenoot. Hij, die haar door een moeilijke periode in haar puberleven heeft gesleept toen het even allemaal wat minder goed ging. Hij, die trouw bijna elke ochtend aanbelde, die ik binnen liet en even gezellig een praatje mee maakte. Ik vond hem zo schattig. Dit ben ik ook ineens kwijt. Niet dat dat erg is, maar toch... ik moet even tot me door laten dringen dat dit ook voor mij voorbij is.
En mijn dochter die elke ochtend werkelijk niet uit haar bed kon komen, frustrerend ! Als ik er zo boos (lees wanhopig) van werd dan dacht ik 'zoek het maar uit, kom maar te laat op school'. Maar dat duurde niet langer dan een dag, want dat kon ik niet over mijn moederhart verkrijgen. Ik, die elke dag brood op haar kamer bracht, omdat ze nog maar kort de tijd had om zichzelf op te maken. Natuurlijk kon ik ook hierbij denken 'je bent oud genoeg smeer je brood maar zelf' (dat had ik ook vast gedaan als ik
's ochtends vroeg weg moest). Maar dan wist ik al wat er gebeurde, leerde de ervaring, dan ging ze gewoon zonder eten naar school of met een onbelegde boterham of erger nog zonder wat te drinken! Ik kon ook dat niet langer dan een dag aanzien mijn hart smolt. Ik kan een watje zijn zo simpel is het en niet opvoeden hahaha. Ach ja, dacht ik dan, het is allemaal tijdelijk! Dus hoe leuk is dat ook wel weer, beleef deze periode.
Toen kwamen de examens.... en toen kon mijn benjamin gewoon op tijd wakker worden (volgens mij had ze het zelf niet door en ik zei er maar wijselijk niks over)! Gewoon haar ontbijt maken! En als klap op de vuurpijl ook nog op tijd naar school! Jazeker dit alles uit haarzelf! Dus ik maak me ook bij haar geen zorgen verder, het zijn allemaal tijdelijke puberale ongemakken en die komen altijd weer goed. Dit is bij onze oudste en middelste dochters gebeurd dus nu ook bij onze jongste telg.
Fijn als ze ouder wordt dan gaat ze, als ze een rijbewijs binnensleept, op de scooter of met haar auto en dan heb ik mijn elektrische fiets weer voor mezelf! Die ging natuurlijk zo lekker snel... 'voorruit neem hem maar mee', zei mijn smeltende moederhart bijna elke ochtend. Ze zijn er gelukkig alle drie lief en zelfstandig bij gebleven, want we hebben hier gelukkig ook een tegenhanger, hun vader, die roept 'regel je zaakjes maar zelf!' Ik ben benieuwd hoe we de komend periode gaan ervaren. De dames wonen allemaal nog thuis en dat is nog even zo genieten, want voor we het weten vliegen ze allemaal uit en gaan we wéér een nieuw tijdperk tegemoet (het opa en oma tijdperk?). Maar zover zijn we nog (lang) niet gelukkig. Het enige wat ik niet zal missen te zijner tijd als ze de deur uit zijn is de vreselijke hoeveelheid wasgoed en rommel en daar verheug ik me op! En wie weet... ga ik dat zelfs nog missen.