Als ik de hond uit loop te laten zie en hoor ik van alles om me heen. Zo wordt het mijn magische ochtend.
Het is zondagochtend en ik ga de hond uitlaten, het is heerlijk rustig buiten en ik hoor de vogels fluiten, ganzen die lawaai maken en boven het water opvliegen.
Verderop komt er een groep van 8-10 kinderen uit een huis lopen. Eerst denk ik dat het een gezin is dat naar de kerk gaat, maar al gauw zie ik dat het een groep vrienden is. Opgewonden druk pratend lopen ze verder. En vervolgens komt er nog een groep kinderen uit huis wandelen. En dat op de vroege ochtend, horen pubers niet uit te slapen op zondag? Dat ben ik tenminste gewend van mijn kinderen. Ik weet dat er een docent van een middelbare school met haar man en kinderen woont en vraag me af of de hele klas daar geslapen heeft of dat ze allemaal vroeg in de ochtend hun kant op gekomen zijn om vervolgens ergens heen te wandelen (naar de kerk?)
Het is lekker fris buiten, stil en ik wandel verder. Dan komen er een eindje verderop uit een oude boerderij een vader en zoon naar buiten lopen. Ze zwaaien naar de vrouw (vermoed ik) die thuis blijft en zwaaien nog een aantal keer terwijl ze steeds verder van huis lopen. Die houden vast veel van elkaar. Ze lopen waarschijnlijk naar de kerk, dat denk ik duidelijk te kunnen zien aan hun kleding. Er zijn meer mensen in nette, donkere kleding die die kant uit wandelen. Ik heb deze ochtend op een of andere manier een magisch gevoel alsof ik als toeschouwer van een afstandje alles bekijk.
Even later kom ik een man tegen met een hond die ik nooit eerder gezien heb volgens mij. Ik kijk naar zijn mannelijke loopje, beetje O-benen en ik bedenk hoe ik er zelf bij loop. Als we elkaar naderen spreekt hij me aan en vraagt 'heet uw hond Cooper?' Hij verteld me dat zijn hond ook zo heet. Een tijdje terug kwam hij mijn man tegen en hebben ze even staan praten vandaar dat hij het wist. Het was een vriendelijk, kort contact, grappig. Ik loop verder en bedenk me dat hij me aangesproken heeft met 'u', zie ik er zo oud uit? We zijn volgens mij dezelfde leeftijd. Als ik thuis kom ga ik direct even in de spiegel kijken... heb ik iets gemist? Zie ik er heel moe uit misschien? Nee hoor, ik zie niets ongewoons. Zelf zeg ik heel soms ook wel eens 'u' tegen vreemde leeftijdgenoten, uit gewoonte, vroeger is dit zo aangeleerd. Dus dat zal vast wel zijn reden geweest zijn...... hoop ik.