Als ik even op de bank lig om uit te rusten, ongeduldig om er eigenlijk alweer vanaf te springen om vanalles te willen doen, moet ik mezelf even toespreken.
Keuzes keuzes.... zucht. Ik lig even twee tellen op de bank, dus ik ga maar even wat liggen schrijven. Ik ben zo vreselijk moe, ik stond al zo op vanochtend. En ik ben pas op de helft van de dag. Gelukkig maar, want dan heb ik nog een hoop uurtjes voor me voor ik weer naar bed ga vanavond. Ik wil nog zoveel doen, het huis was een groot stofnest geworden. Alsof ik in geen tien jaar schoongemaakt heb!
Ik lig op de bank in stil protest. Ik lig zelden op de bank overdag, alleen als ik het echt even niet meer trek. De schoonmaakflessen staan verspreid door het huis, de stofzuiger ligt klaar om de bovenverdiepingen te doen, de vaatwas is bijna klaar met draaien en moet uitgeruimd worden. De honden staan me aan te kijken want die willen hun wandelingetje ook weer doen. De wasmachine en droger draaien een slag in de rondte. Die worden draaierig van de hoeveelheid was hier in huis. Net als ik overigens. En de figuurlijke waslijst wat ik allemaal nog doen wil vandaag is lang.
Zennnn relax even Viv.. blijf liggen...áf !! Ik ben net zo streng tegen mezelf nu als tegen de hond. Ik word er melig van, want ik streng zoals tegen de hond? Hahaha grapje, een softie ben ik.
Nou ik ga zo maar is een frisse neus halen met de honden heerlijk in het zonnetje en dan maar is opnieuw bekijken of 'de motor' nog lopen wil. Moeilijke keuzes vind ik dit tussen 'ik wil', 'ik kan' en 'luister naar mijn lichaam'. Nu begrijp ik waarom ik ineens zo sjaggerijnig werd ineens vanochtend.... ik ben gewoon moe. Het even op een rijtje zetten voor mezelf maakt me toch weer een stukje bewuster.
Ik ga er verder toch een fijne dag van maken, want mijn koppie heeft er zin in, ik wens jou ook een fijne dag!